29 Eylül 2010 Çarşamba

ne bu?

haddinden fazla duygusalım çok etkileniyorum her şeyden minik minik bile olsa..
sevmiyorum hiç bu huyumu.
of...
neyse;müsait bir zamanda artık!

bu arada ''ayyy bunu da söylemek lazım yeaaa''deme bunu ya git söyle işte aaa ağzın yok mu!illa bir başkası söyleyecek bir başkası kendini ateşe atacak!ohh ne ala mualla!!hayret bir şey...

28 Eylül 2010 Salı

boş başlık.

Geldim.Ya da gittim.Bilemiyorum hangisi..
İçimde kavga edip duran seslerden de fenalık geldi iki gündür içime..Eilf Şafak- Siyah Süt'ü okumuş olanlar bilir bir kadın bünyesinde mücadele edip duran kendi parçalarını, içindeki minyatür kadıncıkları anlatmıştır hikayesiyle birlikte.Hı işte bunu burda anlatmamın sebebi benim de aynı bu şekilde içimde onlarca minyatür ben bulunması..
Mutluysak hep beraber mutluyuz onda bir problem yok amaaaa hele ki hayatımda kötü şeyler olsun,benim içim huzursuz olsun ya da mutsuz olayım bunlar tutuşurlar hummalı bir tartışmaya ve ardından muhtemelen bir kavgaya!Mesela onlardan bir kaçı;
-Bayan VİCDAN:O gün ders çalışmam gerekirken çalışmadım mı,okula gitmedim mi,bir şeyin acısını bir başkasından mı çıkardım,birilerine mi ters davrandım...Sürekli içimi kemirir, huzursuz eder de eder, her şeyi burnumdan getirir.Midem civarlarında yaşar; hatta dalga konusu olmuşluğu bile vardır vicdanımın midemde olmasına dair:)
-Bayan KOYVER GİTSİN:Aralarında sanırım en silik tip bu,sesi soluğu pek çıkmaz arada bi cesareti gelir ama sağolsun bayan vicdan,bayan mantık,bayan ahlak bir güzel paylayıp oturturlar yerine!
-Bayan MANTIK:Arada bir keyfime limon sıksa da severim iyidir mantık iyidir!
-Bayan MİSKİN:Genelde yağmurlu havalarda ortaya çıkar,paçamdan sürekli çekiştirip durur tek derdi uyumaktır amma ve lakin başarıya ulaştığı çok nadirdir!
-Bayan ENERJİ:İçlerinde en sevdiklerimden biridir ama küsüp gidince de bir süre hiç uğramaz,onsuz zaman kötü geçer.
-Bayan DEPRESİF:Git de bir daha gelme emi derim her zaman ama bu ara yamanmaya uğraşıyor bana!
.
.
.
Bu liste böylece uzayıp gider derdimi anlatabilmek açısından bir kaç örnekti.İşte efendim durum bundan ibaret.İki gündür de içimde korkunç bir kavga var.Seslerini kesebilmeyi ne çok isterdim..Biri der ne bu haller kızım kendine gel aaaa olmaz ki,öbürü ama ben çoook kötüyüm, çooook mutsuzum diye vızıl vızıl dolaşır(ki en uyuz olanıı da budur laf aramızda),bir başkası serinkanlılığa davet eder,diğeri mütemadiyen uyusak,hiç pijamalarımızı çıkarmasak hep küçücük olup kıvrılıp orda öööylece kalsak der..
Şaşırdım hangisine bakacağımı,hiç birine bakmıyorum.
Öyle de böyle de geçiyor işte.
Tamam mutsuzum
Tamam hiç istemiyorum
İçim dökülüyor sanki
Canım da çok yanıyor
Ama zorundalıklarım var
Mecburiyetlerim var
Yani ben buna MECBURUUUUUUM! Bu kadar.Nokta.

22 Eylül 2010 Çarşamba

ben bu sonbaharda...



Bir kaç gün sonra dönüş var bana,İzmir'e.
Artık 3. senem..Ama yine de o evden gidişin burukluğu on sene de geçse gitmez biliyorum.
Yeni bir dönem,
Yeni bir sınıf,
Yeni dersler,
Yeni bir oda arkadaşı,
Tabii haliyle yeni bir düzen..
Fark ettim de bu geçtiğim iki seneyi kendime bir düzen oturtturmadan aslında düzen kurmayı da istemeden geçirmişim.Bunun için kendimce sebeplerim vardı;
kök salmaktan korkuyordum,
yerleşmekten korkuyordum,
orada bir hayatım olmasından korkuyordum,çünkü takılı kalmaktan korkuyordum
hep sırt çantamı alıp 'eyvallah' deyip gidebilme noktasında tutmak istiyordum kendimi
göçebe olma tercihini yapmıştım,ama anladım ki göçebe olmak için 4 sene gibi bir zaman benim fıtratımdaki bir insan için çok fazlaymış..

Bu iki sene için geriye baktığımda;biriktirilmiş bir sürü anı,kalbini kazandığım çok değerli insanlar,içinde YAŞANMIŞ bir şehir,kalbimde içimde İZİ kalmış bir şehir,gezilip görülen yerler,yaşanan sevinçler,içten içe yaşadığım büyük acım,dökülen göz yaşlarım,gidişler gelişler,toplanmacalar yerleşmeceler........
Orda bir hayatım olmuş ben farkına bile varmadan.
Marketim,terzim,kuaförüm,büfem var...Sokakta yürürken selamlaştığım insanlar var artık,düşününce bu bile orda yaşadığımın, bir hayatım olduğunun göstergesi.

Evet; hiç istemedim gitmeyi,nasıl olduğunu bile anlamadan İstanbul'a gideceğim diye hazırlanırken birden bire bu çıkıverdi karşıma,birden bire İzmir'de buldum kendimi.Üstelik yapayalnız olduğum ve hiç bilmediğim, hiç alışık olmadığım, her şeyine yabancı olduğum,her şeyin farklı olduğu bir yerde..Ne kadar zor olduğunu anlatacak kelime yok,sıradan değildi çünkü hiçbir şey ya da sadece bu kadar terslik tek benim başıma gelirmiş gibi hissediyordum,sanki bütün dünya bana karşı ve dünyada da acı çeken tek insan benim..Böyle oluyor işte çaresizken.Bütün sevdiklerim benden uzakta;ailem en başta,sonra can dostlarım,canlarım ve canımın içi..Çoğu İstanbul'da ve bir arada..Tek ben İzmir'deyim..Kimsesiz gibi hissediyorum.Ozan yanımda olmaya çalıştıkça onun da canını yakıyordum çünkü benim de içimde yangın vardı;en sevdiğimden en yakınımdan çıkardım acısını.Hala çok üzülüyorum buna..Bir ara dostlarımla telefonda konuşmak bile beni çileden çıkartmaya yetiyordu;seni özledik demeleri,keşke sende burda olsaydın demeleri,bak bugün bunu yaptık demeleri...Sanki onların ne suçu varsa...Özlemeleri,beni yanlarında aramaları kabahatti işte, düşman kesiliyordum anında...
Hayatımı eve gidip gelme tarihleri ve Ozan'la görüşme tarihlerine göre düzenlemiştim bu zamanlar dışında yalnızca nefes alıyordum,yaşamak oydu benim için..

NEYSE...
Böyle böyle geçti zaman,bugüne geldim;yarısını bitirdim yarısı da bitecek.
Sonrası umuyorum,istiyorum ve dualar ediyorum ki istediğim gibi olacak.
Ama artık hayatı kaçırmak,ıskalamak istemiyorum.İki yıl daha boşa geçmesin;dört yıl acı çekip sadece diploma denen kağıt parçasıyla dönmeyeyim yerime..

İşte tam da bu nedenlerle bu sonbahar benim..Tıpır tıpır içime düşecek damlalar,içimi temizleyecek,kendime döndürecek,yağmurlarıyla yıkayacak,huzur verecek bu sonbahar bana.Oradaki hayatımın içinde yaşamaya gidiyorum.Kendime düzen kurmaya gidiyorum.Ama vakti geldiğinde terk edeceğim bir düzen..Değiştiremediğim ve değiştiremeyeceğim  şeyleri  kabullendim.Zorundaydım.Çok zor olsa da kabullendim ve beni asıl amacıma götüren yolda sakin sakin ilerliyorum,ilerleyeceğim.
Hayattan neyi beklediğimi,neyi istediğimi,kimi yanımda görmek istediğimi çok iyi biliyorum,kendimi nerde görmek istediğimi de biliyorum.Bunun için;
ÇALIŞIYORUM
EMEK VERİYORUM
SEVİYORUM
UĞRAŞIYORUM
DUA EDİYORUM....
Kısacesı elimden geleni yapmaya çalışıyorum gerisini teslim ediyorum..

Ve kaynağı tam bilinmemekle birlikte Hititlere ait olduğu iddia edilen bir duvar yazısı/duası:
Tanrım, Bana değiştirebileceğim şeyleri
değiştirmek için CESARET, Değiştiremeyeceğim şeyleri
kabul etmek için SABIR, ikisi arasındaki farkı bilmek için AKIL
ver.


Bu yazı bunu çoktan hak etmiş birine ithaf edilmiştir.Bu kadar açıkça yazabiliyorsam içimdekileri bu senin sayendedir.Her zamanki gibi çok şey borçluyum sana.

21 Eylül 2010 Salı

yine bir istanbul..

İstanbuldaydım...
Ah mine'l-aşk
Şehr'i şehir İstanbul..
Kavuşamadıkça daha çok alevlenen bir aşkla sevdiğim şehir
Bütün sevdiklerimi içinde yaşatan şehir
Her gün içinde adımın anıldığı
Her gün kulaklarımı çınlatan,beni özleyen ve benim özlediklerimin yaşadığı şehir..
Ve adalar..Büyükada.
Kediler ve martıları,
İstiklali ve sokak müzisyenleri,
İstanbul işte İstanbul.
BENİM YERİM dediğim yer.
Ve içinde dolu dolu yaşanan 3 gün;Ozan,Esinim,Ece,Burak,yeni tanıştığım Elif ve daha nicesiyle geçen RENGARENK bir zaman..
MUTLULUK!
ÖYLE DEĞİL Mİ??

12+1 DEV

Ah ne desem ne desem..İki haftadır heyecanı mutluluğu ayrı, dün gecekinin şoku sevinci süprizi derkeeen

GÖNÜLLERİMİZİN BİRİNCİSİ
DÜNYAMIZIN İKİNCİSİ

ASLANLARIMIZ 12 DEVİMİZ!
TEBRİKLER TEŞEKKÜRLER!

Ama teşekkür için bir başka insan evladı da var ki o da hepimizin bildiği üzere  BOGDAN TANJEVİÇ!
Kanser hastası..
Kemoterapi görüyor..
AMA

Türkiyesi için tedavisini yarım bırakıp milli takımın başına geliyor
Türkiye bana güveniyor diyor
Bu sadece basketbol değil diyor..
Ve bu kalbi dev adam ve bizim 12 dev adam bir tarih yazıyor...

TEŞEKKÜRLER EN BÜYÜĞÜNDEN SİZE!

3,3,3!!!

Evet efendim bugün kayıt işlemlerimi hallettim veeee
artık resmennnnn
3.sınıf öğrencisiyim!!
Ahh ah az kaldı sanki bitmesine..
Bir bitse,ah bir bitse
Ben İzmir'den kesin dönüş yapsam,
sonra dünyada en çok yaşamak istediğim yere yerleşsem,
sonracığıma prestijli bir hukuk bürosunda da staja başlasam....
Uzar da gider bu hayaller:))))
İnanıyorum inanıyorum olacak zamanla hepsi:)
Bir de beklemeyi öğrensem....

11 Eylül 2010 Cumartesi

sadece içimden geldi..

güneşin aynasında ben
bende bir düş
düşte bir çocuk
çocukta yol
yolda toz
tozda avuç
avuçda kader...

Der gider de bu güzel şarkı,bu kızcağız yine uykusuzlarda!

Bayram;evet güzel
Ama,
Her zaman ki gibi değil
EKSİK sanki..
Yavan gibi..

Ne ki eksik??Bilemedim bak.Ya da bildim de kendime söyleyemedim,karın boşluğumda yankılansa da inatla kelimeye dökmüyorum işte ne olmuş??
Fazlaca hassasım dünden beri.Tamam konuşuyor, gülüyor, süslenip insan içine çıkıyorum ama incecik bir şey işte varlığını hep hatırlatıyor.Ama üstü örtük.Tam da yapmak istediğim gibi;gün ışığından uzak,yüzeyden uzak..

9 Eylül 2010 Perşembe

iyi bayramlaaaaaarrr!



Sevgili blokçum seninle ilk bayramımız bu:)
Bayramları kim sevmez ki:))Hele ben ben ben!!
Sabah olacak;kapıya pıtır pıtır afacanlar doluşacak, koca ağızlarını aça aça iyi bayyamlayyyyy!! diyecekler biraz da şirinlenecekler,uzattığım kaseye merakla bakacaklar sonraaaa avuç avuç avuç:))))
Aile boyu kahvaltı,devamında büyükleri ziyaret, bu sefer sülale boyu yemekler,'tatlıyla aram gerçekten yok' feryatlarıma rağmen yemek zorunda olduğum baklavalar,topuklularım üzerinde durma çabalarım,komşular ve çocuklar..
Bayram deyince yaşını başını almış insanlarla çocuklar olur hep zihnimdeki resimde,bayram onlarsız olmaz ya da sadece onlara gelir gibi..Aslında bir yerde de doğru;ziyaret bekleyen, hürmet bekleyen tontonlarımızla,günün özelliğinden dolayı azıcık şımarmış ve rengarenk giyinmiş çocuklar olmadan bayram olur mu hiç ASLAAAA:))))
Kaç yaşıma geldim hala daha bu arife geceleri ertesi gün giyeceğim ayakkabıları odama koymadan son bir kez onlara bakmadan uyumam,bu kadar yani:))Bu tatları hiç kaybetmemeyi diliyorum ömrüm oldukça hep böyle bayramlar olsun istiyorum.Bayramlar tatil değil,Çeşme'ye Antalya'ya gidip tatil köyünde konaklamak değil bana göre.Bayram bayramdır o kadar.Nokta.

Sadece son gününü sevmem bayramların;güzel şeylerin, sevdiğimiz şeylerin sonunu sever miyiz zaten hiç:))

HERKESE BONBON ŞEKERİ TADINDA BAYRAMLAR DİLERİM!!

8 Eylül 2010 Çarşamba

:(((

of of of!!!!
Tam da ne güzel Esinimle vakit geçirmiş geceyi de içime çekip eve gelmiştim,keyifli bir şeyler tıkırdatacaktım kiiiii....

Sanırım yani çok büyük bir ihtimalle oryantasyon eğitimini kaçıracağım için bu sene Türk Eğitim Gönüllüleri Vakfında etkinliklere giremeyeceğim:((((
Of ama ya ben 2 hafta boyunca 4 haftasonumu bunun için  kullandım eğitimlerine girdim ve gçnüllü oldum şimdi bu neyin nesi her sene yeni bir şeyler çıkıyor:(
Ben etkinliğe girmek istiyorum,yine o çocuklarla bir şeyler paylaşabilmek onlara yeni şeyler katabilmek istiyorum.
Yok mudur bunun bir yolu..
Okulum açılmıyor o tarihte ne yapabilirim iki saatlik bi konferans için de iki hafta erken gidemem ya...

6 Eylül 2010 Pazartesi

U2!!



U2 Türkiye sınırları içinde üstelik bana 3-4 saatlik mesafede ve ve ve ben evimde kös kös oturmaktayım!
Adaletin bu mu dünyaaa!!!
Dünya gözüyle bi göreydim bi izleyip dinleyeydim...Aaaaah ah!

Böyle bir fırsat bir daha da gelmez ki..
Napalım artık ben kendi çapımda vertigo'dur elevation'dur dinleyeyim artık..

5 Eylül 2010 Pazar

oo la la la!


içimden taşan bir enerji!
Güzel bir gün
Daha da önemlisi mutlu ve çok huzurlu olduğum bir gün..

Bazen,tek bir söz bile değil tek bir suskunluk,tek bir nefes alış bile her şeyi ayrıntısıyla anlatıyor ve iyi ki de anlatıyor..
Sabır sabır dedim hala daha diyorum.Henüz daha hiçbir şeyin vakti gelmedi dolayısıyla da düzelmedi.

Ama yine de yine de yine de:)))
Ateşime su..

HAHAAAAY HAYAT ÇOK ZOR:)))))

1 Eylül 2010 Çarşamba

Sonbahaaaaar!

Ben kiiii yaz insanı
Ben kiii güneş aşığı
Ve
Ben ki hep sıcak sıcak sıcak olsun isteyen..
Bu yaz ezber bozuldu!

Hayatımda ilk defa, evet eminim ilk defa, havanın serinlediğine inanılmaz sevindim!
Ne kadar da susamış,kavrulmuş,yanmışım!
Hele ki o yağmurun kokusu..İzmir beni yağmurdan bile soğutmuştu;haftalarca dinmeyen sağanakları yüzünden ama bu 3-4 ay özletmiş bana yine yağmuru:))
Yaşasın sonbahar!

Hava durumu tadında yazımdan sonraaaaa söylemek istiyorum ki;
iyi oluyorum,zamanla daha da iyi olacak bunu hissediyorum(en azından hissetmek istiyorum)
Zaman demiştim,silmek için değil üzerini örtmek için.
Ama bu da geçici,her şey yoluna girecek umarım.
Bu da böyle geçmesi gereken bir zaman dilimi;hayatımın böylesi iki yılı ve bundan sonraki öylesi iki yılı..
Sonrası ferah olsun
Sonrası aydınlık
Umutlu..
Lütfen..