31 Ağustos 2010 Salı

naftalin kokusu..



Dedemin evi,
Nesillerin, kuşakların evi...
Türlü yaşanmışlıklar;bazı bazı sevinçler bazı bazı üzüntüler..
Şimdilerde inceden hüzünlü bir ev;koltuklarında beyaz çarşaflar serili,dolapları kilitli,kapıları kapalı,naftalin kokulu....

Yine ordaydım bugün,benim gözümde 'köşk' olan ama artık yalnızlık kokan o soylu ve zarif evde..
Böyle evlere içinde yaşamak yakışıyor, kapısını kilitleyip terk etmek değil.

4 yorum:

  1. kesinlikle öyle...
    Kim bilir neler yaşandı o evde,terkedilmek yakışmıyor o evlere...

    YanıtlaSil
  2. doğumlar, ölümler, evlilikler..Başlangıçlar ve bitişler..

    YanıtlaSil
  3. kapısı kapalı kelimeler gibi ya da sadece dışardan bakıp izlenebilen anlattıklarınız..
    ve hepimize aslında o denli yakın..
    bir evi ev yapan içindeki insan kokusu..yaşanmışlıklar..anılar..

    onlar gidince o tenhalıkta kalmak insanı bazen sağır bile eder..
    o zamanlar da iyi der insan iyi ki anılar var..

    YanıtlaSil
  4. hele ki o anılar duvarlardaki siyah beyaz fotoğraflardan her daim göz kırpıyorsa..

    yorumunuz çok içten..teşekkür ederim

    YanıtlaSil

yepyeni bir yorum!sevgiler:)

(yorum yanıtları için aşağıdaki''e-posta yoluyla abone ol'' kısayolunu tıklayabilirsiniz)